Ik leerde pas laat fietsen. Toen ik zes jaar was gingen mijn ouders met mij oefenen op de daktuin.
De fiets was me te groot. Ik kon niet goed opstappen. Dat kon ik niet goed uitleggen.
Toen ik acht was paste ik beter op de fiets. Op een keer fietste ik een paar honderd meter achter elkaar. Ik voelde me vrij.
Toen lagen mijn ouders in een scheiding en werd er niks meer aan gedaan.
Toen ik negen jaar was wilde mijn vader wel eens naar oma en opa fietsen, een kilometer afstand.
‘Het werd nu wel eens tijd’, en ‘straks kun je het als je twaalf bent nog niet’.
We probeerden het, en het lukte! Trots arriveerden we bij oma en opa.
Maar dat kwam uiteindelijk toch nog goed, voordat het voor mij echt een probleem werd (sociaal en me redden in het dagelijks leven).
Wat niet helemaal goed ging was het proces met zelfstandig leren reizen. Vanaf mijn twaalfde zat ik op het speciaal onderwijs. Door een taxi-busje werd ik iedere dag opgehaald en weer thuisgebracht.
Aan het begin was dat nog niet zo’n probleem. Op een gegeven moment voelde ik wel dat ik eraan toe was om zelfstandig te leren reizen. Er waren steeds meer klasgenoten die het konden.
Naarmate ik ouder werd, voelde ik de druk toenemen.
Vrienden gingen naar een andere school. Doordat ik niet zelfstandig kon reizen, kon ik hen niet meer zien.
Jarenlang gebeurde er helemaal niks. Ik gaf aan dat ik zelfstandig wilde leren reizen, maar anders dan met leren fietsen werd het uit mijn hoofd gepraat.
Mijn ouders is ook aangepraat dat ik van alles nooit zou kunnen, zoals zelfstandig wonen.
Er veranderde pas iets toen Liesbeth in mijn leven kwam, een begeleidster met veel ervaring. Zij kon mijn wensen en mogelijkheden waarnemen.
We maakte samen een plan van aanpak, met doelen.
Zij leerde me onder andere reizen met de bus en trein. Wanneer we dan naar het station liepen, was ik 100% gemotiveerd.
Ik leerde de bus of trein vinden, op borden kijken, de chauffeur te woord staan.
Binnen 4 maanden kon ik de taxi voorgoed uitzwaaien. Dat gaf een gevoel van vrijheid.
Mijn leraar wilde voor de zekerheid de taxi achter de hand houden.
Liesbeth reageerde resoluut: “Neen, zelfstandig is zelfstandig”.
Zo was het. Zelfstandig leren reizen was een van de belangrijkste mijlpalen in mijn ontwikkeling.
Op de hoogte worden gebracht als Afwijkend verkrijgbaar is?
Laat dan even een mail achter:
info@afwijkend-en-toch-zo-gewoon.nl
Reacties