Fascinaties zijn een bekend verschijnsel bij autisme. Kinderen kunnen ergens helemaal in opgaan of graag en veel over praten.

Fascinaties worden vaak ontmoedigd en het wordt gezien als stereotiep gedrag.
Ook bij mij werd het gezien als vreemd, hinderlijk en ongewenst door de school en door hulpverleners.
Kinderen en jongeren wordt geleerd zich bezig te houden met de buitenwereld.
Het is trouwens vaak de buitenwereld die stereotiepe beelden op autisme plakt.

Het mag duidelijk zijn dat een kind interesseren voor iets nieuws, anders is dan een bestaande fascinatie ontmoedigen.
Het kind iets aanreiken vergroot zijn leefwereld, een kind afremmen of ontmoedigen verkleint zijn wereld.

Dat een kind in zijn eigen wereldje zit, wordt vaak als een probleem gezien, terwijl als een neurotypisch kind heerlijk zit te spelen dan zijn we daar blij mee.
Beseffen mensen hoe gelukkig het een kind (al dan niet autistisch) maakt om op te gaan in zijn eigen interesses? Iets waar een kind goed in is, geeft het kind zelfvertrouwen.
Bovendien, het rangschikken van bijvoorbeeld auto’s (op kleur, merk of bouwjaar), potloden is een vaardigheid die hen later nog van pas kan komen in hun beroep.

Bij dansen worden ook bewegingen herhaald. Het heeft een ritme, een voorspelbaarheid.
Bij ‘stimmen’ is dat niet anders.

Voor autistische kinderen kan een interesse even urgent voelen als honger. Ze kunnen zich ergens aan wijden alsof hun leven ervan afhangt. Hen die vrijheid ontnemen is dus tamelijk wreed.

Besef dat het een kind zielsgelukkig kan maken als hij zich bezig kan houden met iets waarvan hij houdt. Of het nu paarden zijn, auto’s, draaiende voorwerpen, wiskunde.
Iets waar het kind bovenmatig in geïnteresseerd is, daar zal hij ook heel goed in zijn en/of veel van afweten. Gun hem dat. Het draagt bij aan de autonomie en bewegingsvrijheid om zelf een interesse te ontwikkelen.
Het kan een kind ook houvast bieden na een stressvolle situatie, om zich terug te trekken en zich met iets bezig te houden wat goed gaat, wat hij fijn vindt en waar hij overzicht over heeft. Hij kan zijn eigen regels bepalen, in plaats van dat hij regels opgelegd krijgt die hij niet begrijpt en die willekeurig lijken.

Beeldt u zich in dat hetgeen wat u het liefst doet (bijvoorbeeld sporten, lezen, schrijven of muziek maken) niet of slechts heel beperkt mag doen. Een half uurtje per dag.
Topsporters zouden bijvoorbeeld niet zo ver gekomen zijn, als ze beperkt zouden worden in het beoefenen van hun sport.

Als een kind veelvuldig praat over zijn interesses, niet afkappen. Het kan juist een ingang zijn tot echt contact.
Mijn ouders ben ik nog steeds dankbaar dat ik mijn interesses, zoals over dinosauriërs kon delen. Nu en dan kreeg ik een boek over het onderwerp.
En ja, ik ging ook nog gewoon naar school. Ik had enkele vrienden en vriendinnen.

Mijn devies is vaak: doe allebei een stap naar voren en ontmoet elkaar in het midden.

Op de hoogte blijven als Afwijkend en toch zo gewoon uitkomt?

Stuur dan even een berichtje: info@afwijkend-en-toch-zo-gewoon.nl