Betreft: plaatsing gesloten setting.

LJN: BU4958, Rechtbank Dordrecht , 93835 / JE RK 11-636

Geachte meneer Bonis,

Via via zag ik een uitspraak over het plaatsen op een gesloten afdeling van een jonge vrouw.

Als reden wordt onder andere genoemd dat ze kwetsbaar is voor ‘verkeerde mannen’ en ‘opgroei en opvoedingsproblemen’ die ‘de ontwikkeling naar volwassenheid belemmeren’.

Ook staat er dat zij haar eigen grenzen niet in acht neemt. Hoe kan dat ook? Bij gedwongen hulpverlening, overrulen ‘hulpverleners’ de cliënt. Zij wordt gedwongen tot dingen die ze zelf misschien helemaal niet wilt.

Hoe kan zij ‘volwassen’ worden en een zelfstandig leven opbouwen, als anderen steeds voor haar beslissen? Als de mening van deskundigen bepaalt wat er met haar gebeurt?

Hoe kan zij sociale contacten opbouwen, als zij opgesloten blijft? Juist door de werkwijze van de ‘zorg’ kan zij niet deelnemen aan de maatschappij.

De uitspraak is gebaseerd om ‘mogelijke’ gevaren in de toekomst. Het zijn veelal interpretaties, vermoedens. Bijvoorbeeld: ‘nog langdurig aangewezen zal zijn op begeleiding en behandeling.’, ‘De gedragswetenschapper acht een overplaatsing van [de minderjarige] naar een andere voorziening ter overbrugging niet wenselijk en niet in het belang van [de minderjarige]’, ‘De kinderrechter acht de kans dat het misgaat met [de minderjarige] op dit moment te groot’.

Van groeimogelijkheden is juist geen sprake in een gesloten zetting, zij wordt beknot, afhankelijk gehouden, gehospitaliseerd.

Een bepaalde manier van werken kan er juist voor zorgen dat voorspellingen uitkomen, dat iemand niet verder komt.

Zelf heb ik de diagnose autisme. Over mij is ook gezegd dat ik een beschermde omgeving nodig heb en dat ik niet zelfstandig kan functioneren. Dat ik later 24-uurszorg nodig zou hebben. Juist doordat deze mensen over mij beslisten, bleef ik afhankelijk, kwetsbaar en niet zelfstandig.

Totdat er een begeleidster (betaald uit Persoonsgebonden Budget) kwam die in me geloofde. Met zeventien jaar moest ik nog met het taxi-busje naar school (een grenzeloze vernedering). Met deze begeleidster leerde zelfstandig reizen en kon binnen vier maanden met het openbaar vervoer naar school.

Ook woon ik inmiddels zelfstandig, tegen alle prognoses in.

Perspectieven kunnen letterlijk van levensbelang zijn, het geeft het leven zin. Er is iets om naar uit te kijken.

De betreffende jonge vrouw is tweemaal verkracht. In plaats van erkenning voor haar traumatische ervaring, is zij onschuldig opgesloten en misschien weer tot dingen gedwongen, wat haar weer aan de verkrachting kan herinneren. Hoe kan zij nog vertrouwen hebben in het leven en in mensen?

Haar vertrouwen is beschadigd door mannen, maar ook door hulpverleners, die haar gegijzeld houden en haar een goede toekomst ontnemen, met instemming van de rechter.

Dwang (in de zorg) is gelegaliseerd geweld en rechters ondersteunen dit vaak, zijn aan de hand van instellingen.

Zij heeft mensen om zich heen nodig die naar haar verhaal luisteren, samen met haar aan een toekomst en aan zelfstandigheid werken.

Zij heeft steun nodig in haar thuissituatie. Het leven zo normaal mogelijk houden.

Ook aan de relatie met haar moeder kan gewerkt worden, door te luisteren naar het verhaal van beiden. Wat is er misgegaan tussen hen en in de opvoeding? Ook de moeder zou aan zichzelf kunnen werken en inzicht kunnen krijgen in de situatie en haar eigen rol hierin.

Daarnaast heeft ze (de jonge vrouw) al hard aan zichzelf gewerkt en is er ook het een en ander veranderd, las ik.

Tot zover. Ik wens u veel succes met het opkomen voor de rechten van deze jonge vrouw, die veel kwaliteiten en mogelijkheden in zich heeft. Ook weet ik dat u aan haar kant staat.

Vriendelijke groet,

Sarah Morton.