Tijdens een auteursontmoetingsdag (bij Eva Krap), ruilde ik een eigen boek met die van een andere auteur Sjoerd de Jong.
Hij schreef: Ze kreeg een vinger. Ze pakte mijn hele lijf’
Zijn autobiografische verhaal over zijn relatie met een vrouw met borderline.
Het is als dagboek geschreven, maar leest desondanks vlot en gemakkelijk.
Ik werd meegetrokken in het verhaal. Nauwelijks heb ik in de gaten wanneer de verteller zichzelf bijna verliest.
Meestal ben ik wars van psychiatrische labels, maar in dit geval is het wel toepasselijk.
Het verhaal begint met de ontmoeting van zijn vriendin Maaike.
Hoewel ze totaal zijn type niet is, raken ze tot elkaar aangetrokken.
Aan het begin was het spannend, romantisch en leuk.
Sjoerd doet alles om een gelukkige relatie op de bouwen en zijn vriendin te geven wat ze in haar jeugd zo gemist heeft: liefde, veiligheid en waardering om wie ze is.
Dat de schrijver zichzelf niet neerzet als een modelburger, maar een man die ook behoeften en gebreken heeft, maakt het geloofwaardig.
Ook komt er een kind, dat natuurlijk aandacht, liefde en veiligheid nodig heeft.
Hoe is het voor Sanne (hun dochter) om op te groeien bij een moeder die in beslag wordt genomen door zichzelf?
Een moeder die het ene moment barst van de energie en voor alles in is en dan weer terug in haar eigen wereld terugtrekt.
Een paar maanden vinden Maaike en Sjoerd het prachtig om voor een baby te zorgen. Ze beleven een fijne en vredige tijd en doen alles voor hun kind. Dan moet Sjoerd weer gaan werken.
Sanne zou ineens een huilbaby zijn. Ontroostbaar. Zou dat misschien een reden hebben? Als ze bij Sjoerd op zijn buik lag, kon ze toch echt tevreden slapen.
Hoe is deze thuissituatie voor de vader?
Sjoerd heeft het gevoel voor twee kinderen te zorgen.
Met mijn vader heb ook meegemaakt hoe hij zich verliest in relaties. Hij paste zich aan, opdat de ander maar gelukkig is. Dat werkte natuurlijk niet, hij had ook ruimte voor zichzelf nodig.
Dan kreeg hij de volle laag.
Het is alsof ik het zelf meemaak.
De belangrijkste personen in het verhaal zijn treffend beschreven. Ik zie hen zo voor me. Ik leer hen kennen als mensen met hun dromen, idealen, liefde en talenten.
Tegelijk heerst er een sfeer van wantrouwen, jaloezie. Steeds grenzen opzoeken en het gezin meeslepen in haar eigen wensen en impulsen.
Er zijn ook momenten dat de hoop weer opflikkert en ze een leuke tijd hebben. Dan komt de liefde weer terug.
Hoe gaat het verder met deze relatie?
De afbeelding op de kaft is een soort kleurenspel. Dat staat voor de verdeeldheid van iemand die borderline heeft.
Ook in het boek staan tekeningen die een bepaald moment of gevoel voorstellen.
Minpunten: Het lettertype doet pijn aan mijn ogen.
Ook stonden her en der wat taalfoutjes en lopen veel zinnen niet goed.
Over het algemeen is het een onderhoudend boek, dat soms leest als een spannende roman.
‘Ze kreeg een vinger. Ze pakte mijn hele lijf.’
Sjoerd de Jong.
ISBN: 978-90-818322-0-5
Reacties