Iwanjka: Over gezond egoïsme, grenzen stellen en destructivisten in mensen…
Ik heb diverse boeken van Sarah gelezen, waaronder haar laatste boek ‘Ziek van angst’ Wat mij opvalt bij het lezen van haar artikel is de gelijkenis tussen de betreffende persoon die haar feitelijk belaagde, en de ‘Zwarte wolken’ in haar boek. Indien iemand door een Zwarte wolk belaagd wordt, belandt deze heel waarschijnlijk in een burn-out. En ik moet aan de ‘dementors’ denken uit Harry Potter: dingen die mensen in 1x van hun levenskracht kunnen ontdoen.
Mijn ervaring is dat er nogal wat mensen rondlopen met een interne ‘destructivist’. Ze zuigen op mensen, in plaats van energie te geven. En dat zeg ik zonder beschuldigende vinger. Er is een reden dat mensen zo geworden zijn, ze zitten in hun bunker (lees ‘de Hele Olifant in Beeld van Marja de Vries). En als iemand hen wil helpen, dan slaat de destructivist toe. Die zoekt een slachtoffer, liefst iemand die openstaat. Gevoelig is. Zoals Sarah. En in plaats van dat de persoon Sarah haar laat helpen, saboteert ze de aangereikte hand. Waarbij Sarah ook bijna ten onder gaat. Die personen zijn absoluut niet ‘humansound’. Zie ook eventueel het artikel over ‘ego’ in de Wimantic op mijn website.
Destructivisten vind je binnen alle psychiatrische ‘ziektebeelden’, van eetstoornissen, angststoornissen, ADHD (pressief zijn naar de omgeving) tot en met wellicht schizofrenie en stemmen horen. De kramp, druk, verscheuring moet er nou eenmaal op een bepaalde manier uit. En in plaats van dat de focus komt te liggen op wat iemand heeft meegemaakt of de situatie waarin dat mens zit, verklaart de GGZ dit mens ziek, en stopt er pillen in. Wat veelal de boel alleen maar erger maakt (zie ook mijn boek ‘Diagnose Levensklem’).
De destructivist is er op uit de destructieve emoties van de ander te triggeren, net zo lang treiteren en doen tot deze boos wordt, of wegloopt. Om dan te kunnen zeggen ‘zie je wel, niemand helpt me’, en nog verder de put in te zinken. In mijn buddywerk is dat de grootste uitdaging… en de ander energetisch blijven voeden, een lijn houden, maar de destructivist laten ‘leeglopen’, laten verdwijnen. Zonder dat je er zelf aan onderdoor gaat.
Je emotioneel openstellen zie ik als cruciaal voor mensen helpen. Psychiaters wordt geleerd dat juist niet te doen. Mede daarom werkt psychiatrie in mijn ogen vaak averechts. En de gemiddelde psychiater is niet bepaald emotioneel in balans of getalenteerd, en die vindt emotie doodeng. Als ze hun eigen emotie al kunnen voelen. Binnen Novaglobe komt er een heel ander soort helper, waar de EQ (Emotionele Intelligentie) cruciaal is: ben je niet sensitief, ben je niet voldoende zelf in balans, ken je jezelf niet goed genoeg, dan wordt je niet een buddyworker mbt emotie werk. Dat levert brokken. En dat leer je niet op een universiteit. Of je emotioneel capabel bent hangt nagenoeg geheel af van je levenspad: had je ouders die emotioneel competent waren? Heb je zelf het nodige meegemaakt? Etc. Daarom zijn mensen met ervaringskennis (term van Ellen Spanjers) zo buitengewoon waardevol voor de Nieuwe Tijds GGZ.
En buddywork is risicovol: omdat je jezelf openstelt zul je altijd een ander mens zijn na het traject. Ook jij kunt kopje onder gaan. Het is en blijft mensen werk. Dit gaat niet over ‘professionals’ of een ‘beroep’, maar over roeping. En geld zou daar ver weg moeten blijven. Daar streef ik naar.
Sarah heeft het aan den lijve ondervonden, ze is weer een stap verder. Het was knokken, lijden en ploeteren, maar ze is het weer te boven gekomen. En het heeft geleid tot een nieuw woord voor de Wimantic (soort wiki voor Deniesa) mbt het woord ‘Calimero-syndroom’, iets waar vele helpers maar ook mensen die in de put zitten lering uit kunnen trekken. En hopelijk bij zichzelf ten rade gaan voordat ze de ‘helpers’ en wereld ‘blaimen’…
Maar Sarah is niet meer de oude… en dat is maar goed ook, zij is nu een meer volwassen helper. Kent haar eigen grens beter en zal een volgende keer eerder voelen dat haar ruimte ingenomen wordt. Dat iemand binnendringt. En ze zal naar die persoon dit voorval kunnen noemen en kunnen uitleggen waarom ze meer afstand zal moeten nemen. Meer afstand, met nadruk niet ‘het contact verbreken’, een middel waar vaak direct naar gegrepen wordt… mensen helpen is als een dans. Een balans dans over de gulden snede, waarbij je geleid wordt door twee bijzonder kompassen: je gevoel (emotie) en je verstand (ratio). Ze zal de kunst de ‘arts’ (heel maken) beter beheersen. Mensen helpen en helen is een kunst…
http://www.iwanjka.com/2011/12/calimerosyndroom-sarah-morton-auteur-van-oa-ziek-van-angst/