Dag Sarah, ik denk nog vaak aan jou. Lees elke avond een stuk in je boek en ben erg onder de indruk van de manier waarop je je denk en gevoelswereld in boeiend Nederlands weet uit te drukken. Ik heb tegen Martine Wolff, Daniëls nicht die Gerbrand Muller ook kent,  gezegd dat jouw boek(en) eigenlijk verplichte literatuur zou moeten zijn voor leerkrachten aan het lager en
middelbaar onderwijs in Nederland, omdat ze zich dan beter kunnen verplaatsen in de
“binnenwereld”van hun leerlingen.

In het boek Collision De Catastrofe ben ik al op blz. 203. Ik lees er
zo graag in, ik vind het ongelofelijk het gemak waarmee je schrijft. Het leest daarom ook zo prettig en je wilt iedere keer weer weten wat er nu  weer gebeurt met Luka en in
wat voor stemming je Sarah aantreft.
Ik ben heel benieuwd hoe de andere boeken zijn.

Ik ga in gedachten vaak naar situaties in het boek, als ik in een zekere stemming beland
waarvan ik ook geleerd heb “er anders mee om te gaan”, zoals jij het hebt over de Sarah
waar je niet zo van houdt of wel, dat is dan de latere Sarah die weet om te gaan met
situaties, dat noem ik dan maar  “volwassen worden”.

Hartelijke groet,

Marijke Otten.

 

Noot: Marijke Otten is de echtgenote van Daniël Otten, de auteur van Annie. Een Joodse weduwe en haar zoon in de greep van bezetting en vervolging.

Zij wilden mij graag ontmoeten na aanleiding van mijn reflectie op Annie

https://kind-zijn.org/reflectie-op-annie/

Gerbrand Muller is mijn redacteur, die me begeleid heeft bij onder andere de herziene versie van Wat je niet verteld is.