Wat eraan vooraf ging
Het was een hele onderneming om een goede match voor Ward te vinden, die inmiddels 15 jaar was. Het leek een droom die steeds verder weg leek. Totdat mijn goede vriend Vardhan actief mee ging helpen zoeken. Hij zag ook dat Ward steeds meer indutte, zijn belangstelling verloor in zijn leven. Hij leek zich vast te bijten in zijn ouderdom.
Al gaf ik hem zoveel mogelijk aandacht (het liefst zat hij uren op schoot), hij leek weg te kwijnen.
De rouw om het wegvallen van zijn moeder en zijn maatje Fay, ging over in vereenzaming.
Dit is de kat!
Via de reactie op een andere kat, die al een gouden mandje bleek te hebben gevonden, kreeg ik een optie op Cherie. Er was nog niet eens een profiel van haar aangemaakt, en ik had de eerste keus.
Cheri viel me meteen op. Volgens de kattenopvang was ze lief en sociaal naar andere katten.
In de foto zag ik een sterke persoonlijkheid. Ze had iets wilds en oorspronkelijks. Ze had vast al het een en ander meegemaakt, maar was niet beschadigd. Ze was niet behoeftig, zou van verschillende situaties het beste kunnen maken.
Bij Vardhan moest het even landen, maar ook hij besefte dat zij de kat is waar we naar op zoek zijn.
Vanaf het eerste moment dat ik Cherie in het echt zag, herkende ik haar niet alleen, maar kende ik haar. Het voelde meteen vertrouwd.
De eerste dagen voelde het desondanks alsof ik haar te logeren was, ze ieder moment weer weg zou moeten.
Ontmoeten
Om de katten rustig aan elkaar te laten wennen, hield ik ze van elkaar gescheiden. Cheri op de slaapkamer met haar eigen eten en water, kattenbak en krabpaal. Ward de rest van het huis.
Al binnen een dag wilde Cheri de rest van het huis verkennen, dus ‘kreeg’ ze ook de gang erbij. Dat stemde tot tevredenheid. Ward had ook wel belangstelling. Aan het begin was het vooral elkaar aanstaren en soms blazen. Ze waren beiden op hun hoede.
Toen ze gewend waren aan elkaars aanwezigheid, liet ik ze voor het eerst echt kennismaken. De eerste keer een paar minuten, waarbij Cherie meteen de woonkamer ging verkennen.
Al na een paar dagen kon ik ze een paar uur bij elkaar laten, zonder blazen en staren. Na een week konden de deuren permanent openblijven.
Gezien zijn leeftijd was het spannend of Ward nog aan een andere kat zou kunnen wennen, of hij er iets aan zou hebben. Maar zijn opleving nam alle twijfel weg. Hij kreeg weer belangstelling in de omgeving, al tijdens de introductiefase. Hij keek weer helder uit zijn ogen. Zijn argwaan ging al snel over in nieuwsgierigheid.
Vragen
Cherie’s ogen waren op de foto felgroen, maar lijken van kleur te kunnen veranderen. Soms lijken ze geelgroen.
Maar van dichtbij heeft ze een blauwe ‘ring’ rond haar pupillen.
Het is een zwerfkat geweest, zou ze zich thuis kunnen voelen als binnenkat?
Gelukkig was er geen aanleiding dat we afstand van haar zouden moeten doen.
Spelen
Ze heeft het naar haar zin, is monter, blij en speels. Ze rent rond. Ziet in alles een spel. Ze kan ‘voetballen’. Ze beseft dat als ze tegen een bal slaat, dat die een bepaalde richting uit kan gaan. Als de bal ergens achter of onder verdwijnt beseft ze dat die er nog is en probeert die weer op te diepen.
Cherie is gered van een leven op straat, maar zij redt ons elke dag.
Mijn goede vriend Vardhan dacht van te voren dat ik me erop verkeek, een nieuwe kat in huis. Wat als Ward helemaal overstuur zou raken en zich gaat verstoppen? Dat bleek allemaal erg mee te vallen.
De introductie duurde enkele dagen. Al voordat ik ze bij elkaar liet, had haar aanwe-zigheid een heilzaam effect op Ward. Hij was levendiger, had weer belangstelling in wat er om hem geen gebeurde. Er was wat geblaas, maar dat was te verwachten. Dat Ward belangstelling had en kwam kijken aan de deur, niet argwanend maar onderzoekend, was een hoopvol teken.
Vriendschap
En Ward en Cheri trokken geleidelijk meer naar elkaar toe. Spelen wil en kan Ward niet meer, maar ze liggen naast elkaar in de vensterbank.
Ook steeds vaker met hun kopje naar elkaar toe, in plaats van hun achterste. Als ze met het gezicht naar elkaar liggen, is dat echt een teken van vriendschap.
Bezorgdheid
Een tijd leek ze Ward uit de weg te gaan. Zijn gezondheid ging achteruit. Hij viel langzaam af en leek een schim van wat hij was. Dit keer leek het niet door eenzaamheid te komen, maar door een lichamelijke aandoening.
Het is hun instinct dat een kat een andere kat verstoot die ziek of verzwakt is. Ze verjaagde hem gelukkig niet, maar deed soms alsof hij er niet was.
We gingen met hem naar de dierenarts. Hij bleek chronisch nierfalen te hebben.
Daar krijgt hij nu medicijnen en dieetvoer voor.
Toen we terugkwamen van de dierenarts, stond Cherie dringend mauwend aan de deur. Ze leek zich zorgen te maken. Toen ik Ward weer uit de transportbak liet, besnuffelde zij hem uitgebreid, in plaats van haar poot uit te slaan.
Dat ontroerde me. Dat Ward nog steeds iets voor haar betekent, ze zich zorgen leek te maken.
Ze trekken weer naar elkaar toe. Slapen ook weer samen in de vensterbank.
Struinen
Om haar toch de ervaring te geven van rond te kunnen struinen, ben ik haar gaan leren om met een tuigje te lopen.
Ze begreep meteen wat de bedoeling was, ging op onderzoek uit. Je kon merken dat het een straatkat is geweest. Terwijl ze zichzelf thuis op mijn flatje prima vermaakte, leek zodra ze buiten was, de wereld te klein. Of in ieder geval het grasveldje. Haar tempo kon ik nauwelijks bijhouden.
Het tuinencomplex waar ik een moestuin heb, biedt uitkomst. Voldoende ruimte om te struinen en te ontdekken. Ze gedraagt zich alsof het haar territorium is. Ze gromt als ze een andere kat opmerkt, vooral als die het waagt te dichtbij te komen.
Ik moet wel gaan op momenten dat er weinig mensen zijn, omdat ze zich gaat verstoppen of probeert te vluchten, zodra er iemand aan komt lopen. Vooral mensen die rondlopen alsof ze de baas zijn, dat trekt ze slecht. Een stevig tuigje is ook geen overbodige luxe. 😉
Het is een mooi avontuur, maar erg intensief. En het vervoer ernaartoe vindt ze niet prettig. Maar zodra de rugtas open gaat, gaat ze op onderzoek uit.
Planten worden besnuffeld.
Vooral het hoge gras is prettig. Daar kan ze zich in verschuilen en rustig te omgeving opnemen.
Natuur in huis halen
Om haar ook thuis een gevoel van buiten te geven, hebben Vardhan en ik zoden van echt gras gekocht.
Dan heeft ze op het balkon gras onder haar voeten. Meteen ging er een wereld voor haar open. Ze dartelde door het gras alsof ze echt buiten was.
Ze speelde eens alsof er muizen onder het gras verborgen zitten. Ze maakte spron-gen en ging graven alsof ze op een prooi jaagde. Dan weer dient het gras als nest en valt ze in slaap. Bij Ward duurde het wat langer voordat hij het gras ontdekt heeft. Na een paar maanden vond ik hem dan toch op een grasmat, zichtbaar genietend. Het gras en de heideplantjes lijken een verbinding naar de buitenwereld. Cherie gedraagt zich alsof ze vrij naar buiten kan. Zij is alert, kijkt goed om zich heen. Weinig ontgaat haar.
Vogels spotten
De vogels die ook op zeven hoog voorbij komen vliegen, trekken haar aandacht.
Soms sluipt ze ernaar toe. Soms zit ze gewoon op het gras en kijkt en luistert aan-dachtig. Helemaal in het moment.
Op het balkon komen steeds twee duiven, een koppel. Cherie luistert aandachtig naar het koeren, liggend op een grasmatje. Kijkt vaak waar ze zijn. Ze is niet op jacht, maar lijkt vriendschap gesloten te hebben Zoals een klein kind bedenkt ze steeds nieuwe spelletjes. Ze speelt uit zichzelf. Ieder voorwerp leent zich daarvoor. Bijvoorbeeld een dobbelsteen. Wat best bijzonder is. Meestal stopt dit als een kat volwassen is.
Naar elkaar toe groeien
Ook Vardhan en Cherie groeien naar elkaar toe.
Onlangs volgde Cherie Vardhan voor het eerst naar het balkon en sprong spontaan op schoot. Ook naar hem trekt ze steeds meer toe.
Als hier bij mij slaapt en hij zich niet lekker voelt, dan komt ze naast hem liggen, probeert hem te troosten en gerust te stellen.
Vaak ligt ze tegen mijn hoofd aan, of ligt ze op mijn hart. Als ik opsta dan loopt ze met me mee. Het is echt ons momentje samen.
Tot slot:
Veel mensen vinden het spannend om een ex-zwerfkat in huis te halen. Zou die wel kunnen wennen aan een huiselijk leven? Ik kan het met een warm hart aanbevelen. Natuurlijk moet je je wel erin verdiepen, of je een kat een goed leven kan geven, er tijd en aandacht voor hebt.
Ze zijn zo blij dat ze een thuis hebben. Omringt zijn door liefde. Dat ze veilig zijn. Een warm mandje hebben. Ze hebben veel liefde te geven.
Lees hier mijn artikel over de adoptie van Cherie
Geef een reactie