“Enkele weken geleden kwam ik jouw boek ‘Afwijkend en toch zo gewoon’ tegen bij de bibliotheek in
Delft en ik wist gelijk dat ik dat moest lezen [de titel sprak mij gelijk aan]. Ik kende jouw verhaal daarvoor helemaal niet.Ik ben momenteel jouw boek aan het lezen, ik ben nu pas op blz. 131, maar ik ga het snel uitlezen want ik vind het echt een leuk boek en daarnaast ook geweldig wat je allemaal verteld over jezelf…niets dan de waarheid (geen fictie of eromheen draaien). Ik vind het knap van je en toen ik las dat je nog meer boeken hebt geschreven de laatste jaren ben ik alleen maar meer geïnteresseerd geraakt in jou als persoon.
Ik zie heel veel overeenkomsten met jou – al zijn er ook een paar dingen waar ik toch echt anders was/ben (maar zoals je zelf ook schrijft is ieder persoon anders): zo had ik er van kleins af aan ook geen probleem mee om met ‘vreemden’ mee te gaan (niet met iedereen maar waar het goed aanvoelde) en had ik absoluut geen heimwee naar wie dan ook.
Om enkele voorbeelden te geven waar ik toch anders ben dan jou: ik vind drukte absoluut niet fijn en heb dan ook een hekel aan uitjes van het werk of bruiloften etc. Ik ga wel graag naar de winkel om mijn eigen boodschappen of kleren te kopen, maar dan wel op de momenten dat het superrustig is… ik heb op zaterdag dan ook om 8u30  mijn brood en fruit etc. gekocht op de markt. En behoefte om mensen te bezoeken heb ik over het algemeen niet
(en ook niet dat mensen naar mij komen). Ik ken wel veel mensen, maar vrijwel allemaal erg oppervlakkig en dat vind
ik het prettigst.Ik las op je website dat je nu ook op jezelf woont – erg goed van je. Het is goed om jezelf te bewijzen en niet te stoppen waar andere mensen denken dat je thuishoort of denken dat je het toch niet kunt.

Bedankt voor je openheid en geweldige boek in ieder geval. Mocht je nog vragen hebben of hulp nodig hebben bij wat dan ook, dan hoor ik graag van je want je bent beslist niet alleen op deze wereld. Mijn levensdoel is: ‘we zijn er om elkaar te helpen wanneer de ander dat wil en samen zijn we sterk’.

Groetjes,

Sander Zegveld”

Sarah Morton portretje
Hoi Sarah,
Met veel, heel veel belangstelling heb ik je boek gelezen “Afwijkend en toch zo gewoon”.
Ik was er al eens eerder aan begonnen maar dat is toen weer verwaterd. In die periode miste ik de concentratie. Dan lees ik ontzettend traag en kan ik beter stoppen. Uitgerekend in de dagen dat ik er weer in ging lezen, stonden de kranten vol met berichten over het geleidelijk aan gaan opheffen van scholen voor speciaal onderwijs aan kinderen met aandoeningen binnen het autistisch spectrum, zoals dat dan zo mooi heet. Ik merkte dat ik die artikelen door jouw boek veel aandachtiger en heel anders ging lezen.
Natuurlijk kende ik wel de term “autisme”. Wat dat echt betekent? Daar sta je doorgaans niet zo gauw bij stil. Ik denk ook dat menige leerkracht vaak nauwelijks besef heeft wat het echt inhoudt. Ik hou mijn hoofd wel eens vast. Nou ja, ook jouw boek is daar meer dan duidelijk over.
Ik vind het geweldig dat je je kwetsbaar hebt durven opstellen door deze autobiografie te schrijven. Je laat mij wel met veel vraagtekens achter. En dat is goed, dat is mooi. Als ik alleen maar had gelezen wat ik al wist, was ik niks opgeschoten.
Op pagina 293 zeg je het ook zo mooi: “Het meeste aan mijn autisme zie ik niet per definitie als een belemmering. Het is vaak de buitenwereld die er een belemmering van maakt…..”
En even later schrijf je nog: “Ik wil nu eindelijk eens worden wie ik ben.”
Zo’n zoektocht heb ik zelf ook doorlopen.
Ik wens jou heel veel sterkte met jouw eigen zoektocht!

Een hartelijke  groet,

Rob van Spanje

Auteur Van werkloos tot depressief, een indringend en persoonlijk verhaal over zijn crash en zijn zoektocht naar een toekomst.
ISBN: 978-90-484-1715-5