Dit boek is een autobiografie van een autistische vrouw, Sarah Morton. Omdat ik zelf met autisme binnen onze familie te maken kreeg, ben ik me meer en meer in het onderwerp gaan verdiepen. Graag deel ik ook deze ervaring met u.

 

Sarah Morton is geboren in Nederland in 1987. Haar ouders gingen scheiden toen ze 6 jaar was en ze bleef met haar broertje bij haar moeder wonen.
Toen ze 6 jaar was werd ook de diagnose autisme gesteld. In het boek beschrijft Sarah haar hele leven tot nu toe.
Ze heeft al eerder een poging tot het schrijven van een autobiografie gedaan, maar die poging strandde. Deze autobiografie “Afwijkend en toch zo gewoon” is wel heel goed gelukt. Sarah heeft het boek geschreven omdat ze strijdt voor meer begrip en ontwikkelingskansen voor autistische mensen.
Het stellen van de diagnose zou in principe juist zekerheid hebben moeten bieden en een basis om haar op een goede manier te begeleiden. Maar in plaats daarvan was er veel tegenslag.
Er kwam angst, vaak afwijzing en langzame touwtrekkerij. Scholen weigerden haar toe te laten met dit etiketje.
Op haar 12e jaar kwam Sarah Morton op een school voor Zeer Moeilijk Opvoedbare Kinderen. En hoe ouder ze werd, ze kwam er steeds meer achter hoe anders de buitenwereld tegen haar diagnose aankeek.
Zelfs de gespecialiseerde leerkrachten op school dachten niet dat ze het zou redden zonder beschermde leefomgeving, ze dachten dat ze zelf geen keuzes zou kunnen maken. Het leek alsof ze geen andere toekomst had dan begeleid te wonen en haar dag te besteden.
Maar Sarah heeft haar opleiding in eigen hand genomen door het volgen van schriftelijke cursussen in haar eigen tempo en is op weg naar een MBO diploma.

Het boek “Afwijkend en toch zo gewoon” is overzichtelijk ingedeeld en beschrijft telkens een periode uit het leven van Sarah.
Je ziet hoe ze heeft geleden. Je leert hoe belangrijk het is dat ouders voor je vechten en zelf met autisme om leren gaan. Dat ouders voor je opkomen, om te zorgen dat je als volwaardige deelnemer aan de maatschappij wilt en kunt deelnemen. Dat je weliswaar autisme hebt, maar niet autisme bent. En dat er met fijne individuele begeleiding heel veel bereikt kan worden.  Het bemoedigende aan het boek voor autisten en hun ouders is dat het uiteindelijk best wel goed met Sarah gaat en daar kun je zeker troost uit putten in tijden dat het met jouw kind even wat minder gaat.
Ik kan iedereen die met autisme te maken heeft, zowel prive als in zijn werkomgeving dan ook aanraden dit boek te lezen.

Heb jij ervaring met een mooi boek? Deel je ervaringsverhaal op Grabbits!

www.grabbits.nl/artikel/boekbespreking_afwijkend_en_toch_zo_gewoon