Uit: Sarahbeweging nieuwsbrief 35, november 2010.

“Half oktober kreeg ik nieuws van de Familie Brewee-Cornelis uit Machelen.

Zij hebben een zoon Yannick, die zwaar gehandicapt is door het Prader Willi Syndroom.

Hij verbleef 3 jaar in het centrum De Ark in Vlaams Brabant. Met het oog op de leeftijd van de ouders zochten zij naar een tehuis, voor het geval zij er niet meer zouden zijn.

Bij lastig gedrag, wat zelden voorkomt, lieten de ouders een time-out toe, waarop hij terug rustig werd.

Onder het voorwendsel van vermoeden van agressie, werd hij uit ‘Ons Tehuis Brabant’ (OTB) te Kampenhout gezet, na een onderhoud met personeel en een psychiater.

Zijn behandeling was gestart met 30 mg Valium en 30 druppels Haldol, zonder de ouders te verwittigen. Ouders vroegen medicatie te stoppen. Ze mochten hem niet bezoeken.

Yannick werd naar het UPC St Kamillus in Bierbeek overgebracht. Het OTB zei dat er geen betere psychiatrie in België was. Ouders kregen nogmaals verbod hem te bezoeken.

Yannick werd in een isoleerkamer opgesloten, 24 uur op 24 bewaakt met camera’s. Ondertussen was de medicatie verhoogd tot 40 mg Valium per dag en 40 druppels Haldol.

Op de vraag de medicatie af te bouwen, liet de dokter weten dat zij het wel beter wisten en dat het voor zijn veiligheid was. Zij beweerden ook dat ze een open psychiatrie waren. Tot verbazing van de ouders moest de ene deur na de andere opengemaakt worden en opnieuw afgesloten.

De begeleiders vonden Yannick handtastelijk, omdat hij troost zocht en rond hun nek vloog.

Toen de ouders na veel aandringen op bezoek mochten komen, schreeuwde en weende hij met de vraag: ‘ Mama, a.u.b., ik wil weer naar huis, ze behandelen mij hier slecht, ik mag hier niets doen, en ze geven me hier altijd pillen.’ Dat gaat als ouder door merg en been.

Op de vraag van de ouders of het de bedoeling was om die jongen zo te kleineren en de grond in te boren, zeiden ze dat het voor zijn veiligheid was en de medemensen.

Hij bleef in de isoleercel waar hij 4à 5 maal werd vastgebonden. Hij werd ook vastgebonden omdat hij naar een boek vroeg en na een kort bezoek in een andere kamer.

Douchen moest hij onder het toezicht van 2 personeelsleden.

Toen de behandelende dokter erop gewezen werd dat de medicatie dosissen veel te hoog lagen, werd zij kwaad, sloeg het boek toe en gaf de ouders 1 week om hem te komen halen.

Op de dag dat de ouders hem naar huis brachten, mochten ze niet mee tot de isoleerkamer. Toen zij de medicatielijst kregen bleek, naast de Haldol dr. en Valium pillen, een extra behandeling gestart van 7 Zyprexa tabletten van 5 mg, per dag!

Het OTB was er niet over te spreken dat Yannick uit de psychiatrie werd gehaald.

Yannick werd op staande voet uit OTB gezet.

Ouders stellen zich vragen:

1   Als een volwassene tot max 20 mg Valium  per dag mag krijgen, hoeveel mag een persoon van 24 jaar, met zo’n zware handicap?

2   Wat doet een cocktail van medicatie bij zo’n persoon?

3   De manier waarop het OTB iemand kan buiten krijgen…

Hun besluit:

Tijdens 2 weken psychiatrie, zonder onderzoek bij hun zoon, heeft men hem gedrogeerd, opgesloten, vastgebonden, behandeld met een cocktail van psychofarmaca.

Yannick werd direct veroordeeld door OTB, toch kan de dader nog altijd vrij rondlopen.

Yannick is zwaar getraumatiseerd.

Hij werd vernederd, kan nergens terecht, heeft geen tehuis meer.

In plaats van een vrolijke levenslustige kerel is hij een wrak geworden.

Hij schreeuwt ‘s nachts ‘ Neen, niet doen, niet vastbinden!’

Vader doet nu alleen de markten, terwijl  moeder zorgt voor Yannick.

Wachtlijsten van 3 tot 5 jaar zijn geen uitzondering om in een tehuis opgenomen te worden”.